Βινύλιο .. μέσο που απευθύνεται σε όλες μας τις αισθήσεις
Το βινύλιο δεν προσφέρει απλώς τον πιο «σωστό» ήχο. Αν θέλει κανείς να καταλάβει πώς θέλει ένας καλλιτέχνης να ακούγεται η δουλειά του, δεν έχει παρά να την ακούσει σε βινύλιο. Ο Neil Young είχε πει κάποτε πως, «το να ακούς σε βινύλιο είναι σαν να είσαι στο ντουζ με το νερό να τρέχει πάνω σου, αλλά το να ακούς ψηφιακά είναι σαν να σου ρίχνουν παγάκια!». Δεν είναι, όμως, μόνον αυτό. Πολύ μεγαλύτερη σημασία έχει η εμπειρία με τη συμμετοχή όλων των αισθήσεων που αναφέρω παραπάνω.
Καθόλου περίεργη δεν πρέπει να μας φαίνεται αυτή η επιτυχία. Το βινύλιο είναι ό,τι μας έχει απομείνει από την εποχή της «αθωότητας», που δε γνωρίσαμε αλλά ποτέ δεν παύουμε να αναζητούμε μέσα στημουσική. Κουβαλάει μέσα του εκείνη την ουσιαστική σχέση με τη μουσική που η πλήρης εμπορευματοποίηση φρόντισε να στερήσει από αυτούς που δεν έζησαν στα ‘60s ή ‘70s. Είναι η σχέση με τη μουσική που δεν βασίζεται μονάχα στην ακοή αλλά σε όλες τις αισθήσεις.
Έπειτα, έρχεται ο χαρακτηριστικός ήχος της βελόνας στο pick-up.Πρόσεξε τη μουσική που ακούγεται όχι απ’ τα ηχεία αλλά από την ίδια τη βελόνα. Πρόσεξε το δίσκο που γυρίζει… Γιατί, βέβαια, δεν μπορείς να δεις το cd να γυρίζει. Δε μπορείς να δεις το mp3 να γυρίζει. Με λίγα λόγια δεν μπορείς να αντιληφθείς τη μουσική με όλες σου τις αισθήσεις. Με το βινύλιο μπορείς και μέσα από αυτή την εμπειρία καταλαβαίνεις γιατί «η Μουσική προσφέρει την καρδιά των πραγμάτων.»